LENIWCE

Pokarm leniwców stanowią liście drzew. Zwierzęta te nie mają ani kłów, ani siekaczy, a ich nie okryte szkliwem zęby policzkowe rosną bezustannie. Złożony żołądek ułatwia trawienie pokarmu zawierającego dużo błonnika. W związku z przeciwną niż u większości ssaków pozycją włosy leniwców są odmiennie skierowane na bokach ciała, a mianowicie są pochylone od strony brzusznej ku grzbietowej. Wśród włosów, w bardzo wilgotnej atmosferze tropikalnego lasu, rozrastają się glony, wskutek czego zwierzęta mają często kolor zielony, rzadko spotykany u ssaków. Nazwa leniwców dobrze oddaje ich flegmatyczne usposobienie. Le­niwiec nie ucieka, gdyż jest bezpieczny zwisając na tak cienkich gałę­ziach, jakie nie udźwignęłyby dodatkowego ciężaru drapieżnika. Przeciwko mniejszym wrogom broni się skutecznie potężnymi pazurami. Leniwce mają najmniej precyzyjną wśród łożyskowców re­gulację temperatury ciała, która wynosi zwykle 33 do 34°C.