Proces tego rodzaju zachodzi zwłaszcza wtedy, gdy przywilej władzy nie wydaje się rezultatem osobistych zalet, zmiennych, nieuchwytnych, kruchych i bezbronnych, lecz jawi się jako prerogatywa nierozłącznie związana z pewną funkcją społeczną, oczywista, uznana, otoczona szacunkiem i grozą. Każdy król jest bogiem, potomkiem bogów albo przynajmniej panuje z woli bożej. To osoba święta, a zatem należy ją odosobnić, wznieść nieprzebyte przegrody między nią a tym, co świeckie. Z osoby władcy emanuje święta moc, która zapewnia pomyślność i podtrzymuje porządek świata. On to sprawia, że pory roku następują po sobie jak należy, że ziemia jest żyzna, a kobiety płodne. On to mocą krwawej obiaty zapewnia mnożenie się udomowionych zwierząt. Wszelkie jego poczynania reguluje szczegółowy ceremoniał: chodzi o to, by król nie trwonił swej boskiej mocy ani też nie czynił z niej opacznego użytku.
Up next
SAKRALNY CHARAKTER WŁADZY
Author
Share article
The post has been shared by 0
people.