SAKRALNY CHARAKTER WŁADZY

Trzeba było uwypuklić ten paradoks władzy, za­sadniczą odrębność stosunku łączącego parę: pod­dany—panujący. Polega ona na grze różnic mię­dzy poziomami energetycznymi, dzięki której pierwszy automatycznie poddaje się drugiemu, a ten zyskuje nad nim natychmiastową przewagę. Już zwykły prestiż osobisty ustanawia taką bie­gunowość; kto go posiada, wywiera jakiś tajem­niczy wpływ na tego, kto jest owego prestiżu pozbawiony. Termin „tajemniczy wpływ” wywo­dzi się z astrologii: wskazuje na konstelację zo­diaku wznoszącą się na horyzoncie w chwili na­rodzin danej jednostki. Dowodzi to, jak dalece człowiek stara się zobiek­tywizować, przerzucić w sferę gwiazd, krótko mó­wiąc — ubóstwić źródło władzy.