Życiu potocznemu, upływającemu na codzien­nych pracach, spokojnemu, ujętemu w system za­kazów, ostrożnemu, gdyż porządek świata opiera się na zasadzie quieta non movere — przeciw­stawia się poruszenie, jakim jest święto. Jeśli uwzględnić tylko zewnętrzne aspekty święta, przedstawia ono identyczne cechy, niezależnie od osiągniętego poziomu kultury. Święto wiąże się ze zbiegowiskiem ożywionym i hałaśliwym. Takie liczne zgromadzenia sprzyjają udzielającemu się uniesieniu, które wyraża się krzykami i gestami, pobudzając do najbardziej żywiołowych odruchów. Nawet dziś, gdy podupadłe święta ledwo odcina­ją się od szarej monotonii potocznego życia, roz­puszczając się w nim, rozpraszając, zlewając się z nim niemal bez reszty — można jeszcze wyróż­nić w nich mizerne szczątki zbiorowego rozpasa- nia, charakteryzującego dawne obchody.

Dodaj komentarz
You May Also Like