Levy-Bruhl dał znakomite studium tego Wiel­kiego Czasu mitów na przykładzie tubylców australijskich i Papuasów. Każde plemię ma spe­cjalne wyrażenie na określenie owego praczasu: altjira u Aruntów, dzugur u Aluridżasów, buragi u Karadżerich, ungud u plemion z Australii pół­nocno-zachodniej itp. Słowa te często oznaczają zarazem sen, marzenie i w ogóle wszystko, co wy­daje się niezwykłe i cudowne, służą bowiem do określania czasów, gdy „nadzwyczajność była czymś pospolitym”. Wszystkie określenia używane przez badaczy podkreślają ten aspekt pierwszego wieku. Dla dra Fortune’a czas mityczny to epoka, „gdy wraz z zaistnieniem bytów wzięła początek historia naturalna”. Czas ten znajduje się zara­zem na początku stawania się i poza nim. I tak Elkin zwraca uwagę, że ten czas ma charakter zarówno teraźniejszości i przyszłości, jak prze­szłości: „To zarówno stan, jak i okres” — stwier­dza wymownie.

Dodaj komentarz
You May Also Like