Wydaje się, że wszystko podlega temu prawu, wynikającemu z całokształtu doświadczeń i potwierdzanemu przez nie. Nawet ciało ludzkie, chcąc zachować zdrowie, musi regularnie wydalać swe „zmazy” — mocz i odchody, a jeśli idzie kobiety — krew miesięczną. Niemniej jednak starość ostatecznie osłabia ciało i obezwładnia je. Podobnie natura rokrocznie przechodzi przez cykl wzrostu i schyłku. Także instytucje społeczne zdają się podlegać tym przemianom. Również one wymagają okresowej regeneracji i oczyszczenia z zatrutych odpadów, którymi są złoczynne pozostałości każdego działania dokonanego dla wspólnego dobra. Chociaż działania takie uważa się za nieodzowne, zakłada się jednak, że pozostawiają one po sobie zmazę na ofiarniku, który ich dokonuje, z ofiarnika zaś zmaza udziela się całemu społeczeństwu.
Up next
ZACHOWANIE ŚWIATA
Author
Share article
The post has been shared by 0
people.