WILK TORBOWY

Jeden z przed­stawicieli grupy, występujący kiedyś tylko w Tasmanii, a obecnie wytępiony, to słynny „wilk torbowy”, Thylacinus, istotnie uderzająco podobny do psa. Inne drapieżniki spośród torbaczy nie przypominają tak wyraźnie drapieżnych łożyskowców, a często użwane nazwy „kun, niedźwiedzi i borsuków torbowych” mogą łatwo wprowadzać w błąd.Zwierzęta z rodzaju Phascogale (myszowory) mają rozmiary mniej więcej wiewiórek lub szczurów, pokarmem ich są małe zwierzęta, głównie owady, choć gatunki większe atakują także ptaki. Biegają one sprawnie po gałęziach drzew i po skałach. Przedstawiciele rodzaju Dasyurus i pokrewnych (niełazy), mimo że długość ich ciała dochodzi do 40 cm, pożerają raczej małe zwierzęta i padlinę, nie gardzą też mięk­kim pokarmem roślinnym. Stosunkowo duże rozmiary osiąga Sarcophilus harrisii, diabeł tasmański, dochodzący do metra długości. Zwie­rzę to ma szczególnie silne zęby, którymi może miażdżyć duże kości.