Tak więc nic nie może w mentalności człowieka pierwotnego przeciwstawiać się kategorii pary, która obejmuje całokształt zjawisk. Człowiek pierwotny nie operuje pojęciem jedności; wszystko, co jest, egzystuje w jego oczach po to tylko, aby stanowić element pary. Leenhardt wykazał to znakomicie na przykładzie Kanaka z Nowej Kaledonii. Wuj i siostrzeniec, matka i syn, mąż i żona stanowią parę, która w wyobrażeniu Kanaka jest prawdziwą jednością, liczbą całkowitą, poniżej której rozciąga się dziedzina ułamków. Jednostka izolowana, wyodrębniona z elementarnej dwoistości — to istota zagubiona, błąkająca się; nie jedność, lecz okaleczony szczątek żywej pełni. Kanak nie zna rodzajnika nieokreślonego, nie mówi: „jakiś dom”, tylko: „drugi dom”, bo żadne stworzenie, żadna rzecz nie ma bytu niezależnego.
Up next
PLEMIĘ — ŻYWA CAŁOŚĆ
Author
Share article
The post has been shared by 0
people.