UWSTECZNIENIE ZMYSŁU POWONIENIA

Zmysł powonienia ulega u naczelnych uwstecznieniu, gdyż powietrze krąży zbyt swobodnie wśród gałęzi na to, by zapachy mogły przynosić infor­macje zasadnicze dla życia. Podkreślano już poprzednio, że zmianę hierarchii receptorów zmy­słowych można zaliczyć do czynników sprzyjających powiększeniu roz­miarów mózgu. Narząd poprzednio dominujący zachowuje dawne połączenia mózgowe, równolegle zaś z doskonaleniem się re­ceptora wysuwającego się na czoło biegnie odpowiedni rozwój nowych ośrodków mózgu. Degradacja powonienia na rzecz wzroku jest wśród ssaków najwyraźniejsza u naczelnych. Czynnik ten działał więc w tym rzędzie najsilniej w kierunku przebudowy mózgu.Niewielkie ssaki nadrzewne nie obejmują gałęzi. Ich dłonie i stopy są zbyt małe, a lekkie ciało zawisa wystarczająco bezpiecznie na pazurach zaczepionych o nierówności kory. W ten sposób poruszają się po gałęziach np. wiewiórki, kuny i drobne gatunki spośród Primałes. Zwierzęciu cięższemu zaczep pazurów nie wystarcza do utrzymania ciała, a za to znaczne rozmiary dłoni i stóp umożliwiają objęcie pod­pory.