PLASTYCZNOŚĆ ZACHOWANIA

Jeśli pominiemy czło­wieka, to najbardziej uderzających przykładów plastyczności zacho­wania dostarcza tresura cyrkowa i użytkowa ssaków. Niedźwiedzie jeżdżące na rowerach, foki utrzymujące piłki na nosie, lwy skaczące przez obręcze, tańczące walca konie i niezliczone inne przykłady do­wodzą, jak plastyczne jest zachowanie ssaka, jak dalece można je mo­dyfikować dobierając odpowiednio bodźce. Równocześnie stwierdza się, że stereotypowe sposoby zachowania wprawdzie występują wśród ssa­ków, lecz są stosunkowo nieliczne i mało złożone. Trudno byłoby wskazać przykład zachowania ssaka analogiczny do postępowania jerzyka po raz pierwszy opuszczającego gniazdo. Można przypuszczać, że gdzieś na pograniczu gadów i ssaków zmiany w środowisku i sposobie życia zwierząt biegły tak szybko, że dobór naturalny działał na niekorzyść tych osobników, które postę­powały zgodnie z odziedziczonym stereotypem, popierał zaś takie zwierzęta, które zmieniały swoje zachowanie zależnie od osobistego doświadczenia. Skierowanie doboru na tę drogę wytworzyło swoisty zespół sprzężeń zwrotnych, prowadzący do zachowania coraz plastyczniejszego.