NADMIAR CIEPŁA

Wbrew temu, co skłonny jest sądzić człowiek na podstawie samo­obserwacji, pozbycie się nadmiaru ciepła przez parowanie potu występuje tylko u niewielkiej liczby ssaków. Produkcja dużych ilości potu oznacza bowiem stratę wody i soli, co nie zawsze można wyrównać. Ponadto pocenie obniża temperaturę skóry, która wobec tego tym silniej chłonie ciepło z otoczenia. Wielkie ssaki pustyń mają znacznie lepszy sposób walki z przegrzaniem. Zwiększając przepływ krwi przez skórę słabo owłosioną wypromieniowują ciepło z małżowin usznych, a także z poroży. Przede wszystkim zaś chłodzą krew żylną przez od­parowywanie wody na błonie śluzowej jamy nosowej i zatok wypeł­niających niektóre kości czaszki.