Natomiast między władcą a poszczególnym poddanym zachodzi stosunek nadrzędności: z jednej strony stosunek opiekuna do podopiecznego, z drugiej — sługi do pana. Istnieje między nimi rodzaj poszanowania, stanowiący wyraz infeodacji dobrowolnie przyjętej lub narzuconej. Przejawem tego jest wszelka etykieta, stanowiąca niejako uroczyste stwierdzenie zależności czy poddańczego hołdu, jaki chłop pańszczyźniany składa panu, wasal — suwerenowi, młodzik — starcowi, uczeń — mistrzowi, inicjowany — inicjującemu, profan (tzn. „pospolity”) — wtajemniczonemu.Spośród tych relacji jedne są lub stopniowo stają się dziedziczne, inne — to stany przejściowe, podporządkowane jednak biegowi czasu. Młodzik dorasta, syn z czasem sam staje się ojcem, nie przestając jednak być synem własnego ojca, podobnie jak młody człowiek nigdy nie doścignie starszego wiekiem. Tak więc wszystkie te stosunki składają się na nieodwracalny liniowy porządek świata, kontrastujący z kolistym, zrównoważonym porządkiem społeczeństw podzielonych na bractwa.
Up next
OBOWIĄZKI MONARCHY
Author
Share article
The post has been shared by 0
people.